محققان دانشگاه تسوکوبا نشان می‌دهند که افزایش فعال شدن قشر جلوی پیشانی دو طرفه با بهبود خلق و خو و عملکرد شناختی تنها پس از یک دوره کوتاه دویدن با شدت متوسط همراه است.
دویدن ممکن است یک فعالیت مفید برای سلامت روانی بهتر باشد. محققان دانشگاه تسوکوبا دریافته‌اند که تنها ده دقیقه دویدن با شدت متوسط، جریان خون موضعی را در مکان‌های مختلف قشر جلوی پیشانی دو طرفه افزایش می‌دهد و عملکرد بخشی از مغز که نقش مهمی در کنترل خلق و خو و عملکردهای اجرایی دارد را بهبود بخشد. این یافته ها ممکن است به توسعه طیف وسیع تری از توصیه های درمانی برای نفع سلامت روان کمک کند.
شواهد واضحی وجود دارد که نشان می‌دهد فعالیت بدنی فواید زیادی مانند توانایی بهبود خلق و خو دارد، با این حال، دویدن همیشه نقش مهمی در رفاه انسان ها داشته است. شکل منحصر به فرد و کارایی دویدن انسان، که شامل توانایی حفظ این نوع فعالیت (یعنی دویدن در مقابل دوی سرعت) است و موفقیت تکاملی انسان ها ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.
علی‌رغم این واقعیت، محققان هنوز به تأثیرات دویدن بر روی مناطق مغزی که خلق و خو و عملکردهای اجرایی را کنترل می‌کنند، دقت نکرده بودند. با توجه به وسعت کنترل اجرایی مورد نیاز در هماهنگی تعادل، حرکت و نیروی محرکه در حین دویدن، منطقی است که فعالیت عصبی در قشر جلوی مغز افزایش یابد و سایر عملکردهای این ناحیه از این افزایش منابع مغز بهره مند شوند. پروفسور Hideaki Soya توضیح می دهد.
برای آزمایش فرضیه خود، تیم تحقیقاتی از آزمون رنگ-کلمه استروپ به خوبی تثبیت شده استفاده کرد و داده‌های مربوط به تغییرات همودینامیک مرتبط با فعالیت مغز را در زمانی که شرکت‌کنندگان در هر کار مشغول بودند، جمع‌آوری کردند. به عنوان مثال، در یک کار، اطلاعات نامتجانس نشان داده می شود، یعنی کلمه قرمز به رنگ سبز نوشته شده است و شرکت کننده باید به جای خواندن کلمه، رنگ را نامگذاری کند. برای انجام این کار، مغز باید هر دو مجموعه اطلاعات را پردازش کند و اطلاعات اضافی را مهار کند. اثر تداخل استروپ با تفاوت زمان پاسخ برای این کار و زمان پاسخ برای یک نسخه ساده‌تر از کار - با ذکر نام نمونه‌های رنگی - اندازه‌گیری شد.
نتایج نشان داد که پس از ده دقیقه دویدن با شدت متوسط، کاهش قابل توجهی در زمان اثر تداخل استروپ مشاهده شد. علاوه بر این، فعال سازی دو طرفه پره پیشانی به طور قابل توجهی در طول کار استروپ افزایش یافته بود. پس از دویدن، شرکت کنندگان گزارش دادند که حال و هوای بهتری داشتند. Chorphaka Damrongthai، نویسنده اول، می‌افزاید: «این با یافته‌های مربوط به فعالیت‌های همزمان در نواحی قشر جلوی پیشانی که در تنظیم خلق و خوی دخیل هستند، پشتیبانی شد.
با توجه به اینکه بسیاری از ویژگی‌های قشر جلوی مغز انسان منحصراً انسانی است، این مطالعه نه تنها مزایای فعلی دویدن را روشن می‌کند، بلکه نقش احتمالی این فواید ممکن است در گذشته تکاملی انسان داشته باشد.