بر اساس تحقیقی که امروز در مجله پیرشناسی: علوم پزشکی توسط اپیدمیولوژیست های دانشگاه پیتزبورگ منتشر شده است، اینکه فعالیت های خاص چقدر باعث ایجاد احساس خستگی در یک فرد مسن می شود، می تواند پیش بینی کند که احتمال مرگ کمتر از سه سال دیگر وجود دارد. این اولین مطالعه ای است که خستگی جسمانی درک شده را به عنوان شاخصی از مرگ و میر زودرس نشان می دهد.
افراد مسنی که بالاترین امتیاز را از نظر میزان احساس خستگی یا فرسودگی پس از فعالیت کسب کردند، در مقایسه با همتایان خود که امتیاز کمتری کسب کردند، بیش از دو برابر احتمال مرگ در 2.7 سال آینده داشتند. خستگی پذیری برای طیف وسیعی از فعالیت ها با استفاده از مقیاس جدید خستگی پذیری پیتسبورگ ارزیابی شد.
نانسی دبلیو گلین، نویسنده اصلی، دکترا، دانشیار دپارتمان اپیدمیولوژی در دانشکده تحصیلات تکمیلی عمومی پیت، گفت: «این زمانی از سال است که مردم تصمیمات سال نو را برای انجام فعالیت بدنی بیشتر می‌گیرند و می‌شکنند». سلامتی. «امیدوارم یافته‌های ما مشوقی برای پایبندی به اهداف ورزش باشد. تحقیقات قبلی نشان می دهد که فعالیت بدنی بیشتر می تواند خستگی فرد را کاهش دهد. مطالعه ما اولین مطالعه ای است که خستگی شدید فیزیکی را با مرگ زودرس مرتبط می کند. برعکس، نمرات کمتر نشان دهنده انرژی بیشتر و طول عمر بیشتر است.
گلین و همکارانش مقیاس خستگی پذیری پیتزبورگ را برای 2906 شرکت‌کننده 60 ساله یا بیشتر در مطالعه خانواده طولانی مدت، یک مطالعه بین‌المللی که اعضای خانواده را در دو نسل دنبال می‌کند، اجرا کردند. شرکت‌کنندگان از 0 تا 5 رتبه‌بندی کردند که چقدر فکر می‌کردند یا تصور می‌کردند که برخی فعالیت‌ها - مانند یک پیاده‌روی آرام 30 دقیقه‌ای، کارهای سبک خانه‌داری یا باغبانی سنگین - آنها را خسته می‌کند.
پیگیری این کار در پایان سال 2019 به پایان رسید تا از هر گونه تأثیر افزایش مرگ و میر ناشی از همه گیری کووید-19 جلوگیری شود، که میانگین 2.7 سال داده در مورد هر شرکت کننده را به تیم داد. پس از محاسبه عوامل مختلفی که بر مرگ و میر تأثیر می‌گذارند، مانند افسردگی، بیماری‌های لاعلاج از قبل یا زمینه‌ای، سن و جنسیت، تیم دریافتند شرکت‌کنندگانی که 25 امتیاز یا بالاتر در مقیاس خستگی‌پذیری پیتسبورگ کسب کرده‌اند، 2.3 برابر بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند. در 2.7 سال پس از تکمیل مقیاس، در مقایسه با همتایان خود که امتیاز زیر 25 را کسب کردند.
گلین، اپیدمیولوژیست فعالیت بدنی، می گوید: «تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد افرادی که فعالیت بدنی خود را افزایش می دهند، می توانند امتیاز خستگی خود را کاهش دهند. و یکی از بهترین راه‌ها برای افزایش فعالیت بدنی - که به سادگی به معنای حرکت بیشتر است - با تعیین اهداف قابل کنترل و شروع یک برنامه روتین، مانند پیاده‌روی منظم یا ورزش برنامه‌ریزی شده است.
گلین گفت، فراتر از پیوند خستگی زیاد با مرگ زودرس، این مطالعه ارزش مقیاس خستگی پیتسبورگ را که او و همکارانش در سال 2014 ایجاد کردند را نشان می دهد. از آن زمان به 11 زبان ترجمه شده است.
گلین گفت: «در حالی که مقیاس خستگی پذیری پیتسبورگ به طور گسترده در تحقیقات به عنوان روشی قابل اعتماد و حساس برای اندازه گیری خستگی پذیری پذیرفته شده است، اما در محیط های بیمارستانی و کارآزمایی های بالینی کمتر از آن استفاده می شود. "هدف نهایی من توسعه یک مداخله فعالیت بدنی با هدف کاهش خستگی پذیری به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از مارپیچ رو به پایین اختلال عملکرد فیزیکی مشترک با روند پیری است. با کاهش خستگی، می توان احساس آنها را تغییر داد و به طور بالقوه آنها را برای انجام کارهای بیشتر تشویق کرد."
MedicalToday