بر اساس یک متاآنالیز که اخیراً در Neurology، مجله پزشکی آکادمی عصب شناسی آمریکا منتشر شده است، قرار گرفتن بیشتر در معرض نوع خاصی از آلودگی هوای مرتبط با ترافیک موسوم به ذرات معلق ممکن است با افزایش خطر زوال عقل مرتبط باشد. محققان بر روی ذرات ریز یا PM2.5 تمرکز کردند که از آلاینده های موجود در هوا با قطر کمتر از 2.5 میکرون تشکیل شده است. این متاآنالیز تمام مطالعات موجود در مورد ارتباط بین آلودگی هوا و خطر زوال عقل را بررسی کرد.
احسان ابوالحسنی، نویسنده این مطالعه، MD، MSc از دانشگاه وسترن لندن گفت: «با ادامه زندگی طولانی‌تر افراد، بیماری‌هایی مانند زوال عقل رایج‌تر می‌شوند، بنابراین شناسایی و درک عوامل خطر قابل پیشگیری برای کاهش افزایش این بیماری کلیدی است. کانادا از آنجایی که گزارش سازمان بهداشت جهانی نشان داد که بیش از 90 درصد از جمعیت جهان در مناطقی زندگی می کنند که سطح آلودگی هوا بالاتر از حد توصیه شده است، نتایج ما شواهد بیشتری برای اجرای مقررات کیفیت هوا و تسریع انتقال از سوخت های فسیلی ارائه می دهد. به انرژی های پایدار.»
17 مطالعه توسط محققان برای متاآنالیز تجزیه و تحلیل شد. حداقل سن شرکت کنندگان 40 سال بود. بیش از 91 میلیون نفر در تمام مطالعات شرکت کردند. 5.5 میلیون نفر از آنها یا 6 درصد به زوال عقل مبتلا شدند.
سن، جنس، سیگار کشیدن، سطح تحصیلات و سایر متغیرهایی که ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش یا کاهش دهند در این مطالعات در نظر گرفته شدند.
محققان میزان قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را برای افراد مبتلا به زوال عقل و بدون زوال عقل تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که افراد بدون زوال عقل به طور متوسط روزانه کمتر در معرض ذرات ریز آلاینده هوا قرار داشتند. آژانس آلودگی محیطی ایالات متحده (EPA) متوسط قرار گرفتن در معرض سالانه تا 12 میکروگرم بر متر مکعب را ایمن می داند.
محققان دریافتند که خطر زوال عقل به ازای هر یک میکروگرم در متر مکعب (میکروگرم بر متر مکعب) افزایش قرار گرفتن در معرض ذرات ریز 3 درصد افزایش می یابد.
ابوالحسنی گفت: در حالی که متاآنالیز ما ثابت نمی کند که آلودگی هوا باعث زوال عقل می شود، فقط یک ارتباط را نشان می دهد، امید ما این است که این یافته ها به مردم قدرت دهد تا در کاهش مواجهه خود با آلودگی نقش فعال داشته باشند. با درک خطر زوال عقل از طریق قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، مردم می توانند اقداماتی را برای کاهش مواجهه خود انجام دهند، مانند استفاده از انرژی پایدار، انتخاب برای زندگی در مناطقی با سطوح آلودگی کمتر، و حمایت از کاهش آلودگی ترافیکی در مناطق مسکونی.
آنها همچنین اکسیدهای نیتروژن را که دود، دی اکسید نیتروژن و قرار گرفتن در معرض ازن را تشکیل می دهند، مورد بررسی قرار دادند، اما وقتی این دسته از آلاینده ها به تنهایی در نظر گرفته شدند، خطر افزایش قابل توجهی پیدا نکردند.
محدودیت متاآنالیز، تعداد کم مطالعات موجود در مورد این موضوع خاص بود. ابوالحسنی گفت: مطالعات بیشتری نیاز است.
Healthline