محققان در تلاش برای شناسایی افرادی هستند که بیشترین آسیب پذیری را در برابر استثمار مالی دارند تا به محافظت از افراد مسن کمک کنند. تحقیقات اخیر از دانشکده پزشکی کک در USC نشان می دهد که بین سخاوت مالی و مراحل اولیه بیماری آلزایمر ارتباط وجود دارد. این نتایج اخیراً در مجله بیماری آلزایمر منتشر شده است.
یک تمرین آزمایشگاهی به 67 شهروند مسن بدون زوال عقل یا اختلال شناختی نیاز داشت که بین دادن پول به گیرنده ناشناس و نگه داشتن آن برای خود یکی را انتخاب کنند. علاوه بر این، آنها در آزمون های شناختی مختلف از جمله یادآوری کلمه و داستان شرکت کردند. در تست‌های شناختی که به بیماری آلزایمر حساس هستند، کسانی که پول بیشتری می‌دادند بدتر بودند.
نویسنده ارشد این مطالعه، دکتر دوک هان، مدیر عصب روانشناسی در دپارتمان پزشکی خانواده و دکترا، می گوید: «هدف ما این است که بفهمیم چرا برخی از افراد مسن ممکن است بیش از دیگران در برابر کلاهبرداری، کلاهبرداری یا بهره برداری مالی مستعد باشند. استاد پزشکی خانواده، نورولوژی، روانشناسی و پیری در دانشکده پزشکی کک. تصور می‌شود مشکل با پول یکی از نشانه‌های اولیه بیماری آلزایمر باشد و این یافته این تصور را تایید می‌کند.
مطالعات قبلی که به رابطه بین نوع دوستی و شناخت نگاه می کردند، بر معیارهای خود گزارش دهی متمرکز بودند، مانند پرسیدن از افراد مسن تر که آیا مایل به پرداخت پول در سناریوهای خاص هستند یا خیر. در مطالعه حاضر، این رابطه با استفاده از پول واقعی مورد بررسی قرار گرفت.
گالی اچ. ویسبرگر، دکترای ارشد، گفت: "از نظر ما، این اولین مطالعه ای است که رابطه را با استفاده از پارادایم اقتصاد رفتاری بررسی می کند، به معنای سناریویی که شرکت کنندگان باید در مورد دادن یا نگه داشتن پول واقعی تصمیم می گرفتند." مدرس دپارتمان بین رشته ای علوم اجتماعی در دانشگاه Bar-Ilan در اسرائیل و اولین نویسنده این مطالعه.
بخشش و شناخت
میانگین سنی 67 بزرگسالی که محققان در این کارآزمایی ثبت نام کردند، 69 سال بود. در تحلیل نهایی، آنها پس از جمع‌آوری اطلاعات بر روی دموگرافیک شرکت‌کنندگان، تأثیرات سن، جنس، و سطح تحصیلات را تنظیم کردند. اگر شرکت‌کننده‌ای دچار زوال عقل یا هر نوع اختلال شناختی بود، از تحقیق حذف می‌شد.
به هر یک از شرکت‌کنندگان در آزمایشگاه اطلاع داده شد که با یک شرکت‌کننده تحقیقاتی آنلاین که ناشناس باقی می‌ماند مطابقت داده شده‌اند. سپس به آنها 10 دلار داده شد و به آنها گفته شد که آن را بین خود و فرد ناشناس با افزایش 1 دلاری که صلاح می‌دانند تقسیم کنند.
شرکت‌کنندگان مسن‌تر در این تحقیق نیز تحت یک سری آزمایش‌های عصبی روان‌شناختی قرار گرفتند، از جمله چندین مورد که اغلب برای کمک به تشخیص بیماری آلزایمر در مراحل اولیه آن استفاده می‌شوند. این آزمون ها شامل وظایف یادآوری داستان و کلمات بود که در آن از شرکت کنندگان خواسته می شد اطلاعات را پس از تاخیری کوتاه به خاطر بسپارند. یک آزمون روانی دسته که شامل فهرست کردن کلمات در یک موضوع خاص است. و چندین ارزیابی شناختی دیگر.
شرکت‌کنندگانی که بیشتر از خود صرف نظر کردند، در تست‌های عصبی روان‌شناختی که به بیماری آلزایمر اولیه حساس هستند، نمره قابل‌توجهی پایین‌تر گرفتند. در سایر آزمون‌های عصبی-روان‌شناختی تفاوت عملکرد معنی‌داری وجود نداشت.
شفاف سازی لینک
تحقیقات بیشتری برای تایید ماهیت رابطه بین نوع دوستی مالی و سلامت شناختی در سالمندان مورد نیاز است، از جمله با نمونه های بزرگتر و نماینده تر. مطالعات آینده همچنین می‌تواند داده‌های رفتاری و خودگزارشی را در مورد نوع‌دوستی مالی جمع‌آوری کند تا انگیزه‌های شرکت‌کنندگان برای ارائه بهتر درک شود.
هان، ویسبرگر و همکارانشان اکنون در حال جمع آوری داده ها برای یک مطالعه طولی با استفاده از همان وظیفه هستند. این می تواند به تعیین اینکه آیا برخی از افراد مسن در طول زمان نوع دوست تر می شوند یا خیر کمک کند.
ویسبرگر می گوید: «اگر فردی در رفتار نوع دوستانه خود تغییراتی را تجربه می کند، ممکن است نشان دهنده این باشد که تغییراتی در مغز نیز رخ می دهد.
روشن شدن این جزئیات در مورد ارتباط بین نوع دوستی و شناخت در نهایت می تواند غربالگری بیماری آلزایمر را بهبود بخشد و به مردم کمک کند از عزیزان خود در برابر استثمار مالی محافظت کنند. همچنین می‌تواند به محققان کمک کند بین آنچه نشان‌دهنده رفتار سالم در مقابل چیزی است که می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات اساسی باشد، تمایز قائل شوند.
هان گفت: "آخرین چیزی که ما می خواهیم این است که مردم فکر کنند که نوع دوستی مالی در میان افراد مسن چیز بدی است." مطمئناً این می تواند استفاده عمدی و مثبت از پول یک فرد باشد.»