تحقیقات جدید در کلینیک مایو نشان می دهد که کمبود خواب کافی همراه با دسترسی آزاد به غذا باعث افزایش مصرف کالری و در نتیجه تجمع چربی به خصوص چربی های ناسالم در داخل شکم می شود.
یافته‌های یک مطالعه متقاطع کنترل‌شده تصادفی به سرپرستی دکتر Naima Covassin، محقق پزشکی قلب و عروق در کلینیک مایو، نشان می‌دهد که کمبود خواب کافی منجر به افزایش 9 درصدی در کل چربی شکم و افزایش 11 درصدی در ناحیه احشایی شکم می‌شود. چربی، در مقایسه با خواب کنترل. چربی احشایی در اعماق شکم در اطراف اندام های داخلی رسوب می کند و به شدت با بیماری های قلبی و متابولیک مرتبط است.
این یافته ها در مجله کالج آمریکایی قلب و عروق منتشر شده است و این مطالعه توسط موسسه ملی قلب، ریه و خون تامین شده است.
کمبود خواب کافی اغلب یک انتخاب رفتاری است و این انتخاب به طور فزاینده ای فراگیر شده است. بیش از یک سوم بزرگسالان در ایالات متحده به طور معمول به اندازه کافی نمی خوابند، که بخشی از آن به دلیل نوبت کاری، و استفاده از دستگاه های هوشمند و شبکه های اجتماعی در زمان خواب سنتی است. همچنین، افراد تمایل دارند در ساعات طولانی بیداری بیشتر غذا بخورند بدون اینکه فعالیت بدنی افزایش یابد.
ویرند سامرز می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که خواب کوتاه، حتی در افراد جوان، سالم و نسبتاً لاغر، با افزایش کالری دریافتی، افزایش بسیار اندک وزن و افزایش قابل توجهی در تجمع چربی در داخل شکم مرتبط است.
«به طور معمول، چربی ترجیحاً زیر پوست یا زیر پوست رسوب می‌کند. با این حال، به نظر می رسد خواب ناکافی چربی را به قسمت احشایی خطرناک تر هدایت می کند. نکته مهم، اگرچه در طول خواب ریکاوری در کالری دریافتی و وزن کاهش یافت، چربی احشایی همچنان افزایش می‌یابد. این نشان می دهد که خواب ناکافی یک محرک قبلاً ناشناخته برای رسوب چربی احشایی است، و اینکه خواب جبرانی، حداقل در کوتاه مدت، تجمع چربی احشایی را معکوس نمی کند. دکتر سامرز می‌گوید: در درازمدت، این یافته‌ها خواب ناکافی را به‌عنوان عاملی در اپیدمی‌های چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی و متابولیک نشان می‌دهند.
گروه مطالعه شامل 12 فرد سالمی بود که چاق نبودند و هر کدام دو جلسه 21 روزه را در بستری سپری کردند. شرکت کنندگان در یک جلسه به طور تصادفی در گروه کنترل (خواب طبیعی) یا گروه خواب محدود و در جلسه بعد، پس از یک دوره سه ماهه شستشو، قرار گرفتند. هر گروه در طول مطالعه به انتخاب رایگان غذا دسترسی داشت. محققان میزان دریافت انرژی را کنترل و اندازه گیری کردند.
چهار روز اول یک دوره سازگاری بود. در طول این مدت، به همه شرکت کنندگان اجازه داده شد 9 ساعت در رختخواب بخوابند. برای دو هفته بعد، گروه خواب محدود چهار ساعت و گروه کنترل 9 ساعت خواب را حفظ کردند. به دنبال آن سه روز و شب بهبودی با 9 ساعت بستری برای هر دو گروه انجام شد.
شرکت کنندگان بیش از 300 کالری اضافی در روز در طول محدودیت خواب مصرف کردند و تقریباً 13 درصد پروتئین بیشتر و 17 درصد چربی بیشتر در مقایسه با مرحله سازگاری مصرف کردند. این افزایش مصرف در روزهای اولیه محرومیت از خواب بیشترین میزان را داشت و سپس در طول دوره بهبودی به سطوح اولیه کاهش یافت. مخارج انرژی عمدتاً در کل ثابت ماند.
دکتر کوواسین می‌گوید: «انباشته شدن چربی احشایی تنها با سی‌تی اسکن تشخیص داده شد و در غیر این صورت از دست می‌رفت، به‌ویژه از آنجایی که افزایش وزن بسیار کم بود - فقط حدود یک پوند». «اندازه گیری وزن به تنهایی از نظر عواقب سلامتی ناشی از خواب ناکافی اطمینان کاذب خواهد بود. همچنین اثرات بالقوه دوره های مکرر خواب ناکافی از نظر افزایش تدریجی و تجمعی چربی احشایی در طی چندین سال نگران کننده است.
دکتر سامرز می گوید مداخلات رفتاری، مانند افزایش ورزش و انتخاب غذای سالم، باید برای افرادی که نمی توانند به راحتی از اختلال خواب اجتناب کنند، مانند کارگران شیفت، در نظر گرفته شود. برای تعیین اینکه چگونه این یافته ها در جوانان سالم با افراد در معرض خطر بالاتر، مانند افرادی که قبلا چاق هستند، یا سندرم متابولیک یا دیابت دارند، به مطالعه بیشتری نیاز است.
DietHealthy