به گفته محققان موسسه ملی سلامت، هیدراته ماندن ممکن است با کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی همراه باشد. یافته‌های آنها که در مجله قلب اروپایی منتشر شده است، نشان می‌دهد که مصرف مقادیر کافی مایعات در طول زندگی نه تنها از عملکرد ضروری بدن پشتیبانی می‌کند، بلکه ممکن است خطر مشکلات قلبی شدید را در آینده کاهش دهد.
نارسایی قلبی، یک بیماری مزمن که زمانی ایجاد می شود که قلب خون کافی برای نیازهای بدن پمپاژ نمی کند، بیش از 6.2 میلیون آمریکایی، کمی بیش از 2 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین در بین بزرگسالان 65 سال و بالاتر شایع تر است.
ناتالیا دمیتریوا، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق در این زمینه، گفت: مانند کاهش مصرف نمک، نوشیدن آب کافی و هیدراته ماندن راه هایی برای حمایت از قلب ما هستند و ممکن است به کاهش خطرات طولانی مدت بیماری قلبی کمک کنند.
دیمیتریوا و محققان پس از انجام تحقیقات پیش بالینی که ارتباط بین کم آبی و فیبروز قلبی، سفت شدن ماهیچه های قلب را پیشنهاد می کرد، به دنبال ارتباط های مشابه در مطالعات جمعیتی در مقیاس بزرگ بودند. برای شروع، آنها داده های بیش از 15000 بزرگسال 45 تا 66 ساله را که در مطالعه خطر آترواسکلروز در جوامع (ARIC) بین سال های 1987 تا 1989 ثبت نام کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند و اطلاعات مربوط به بازدیدهای پزشکی را طی یک دوره 25 ساله به اشتراک گذاشتند.
در انتخاب شرکت‌کنندگان برای بررسی گذشته‌نگر، دانشمندان بر کسانی تمرکز کردند که سطح هیدراتاسیون آنها در محدوده طبیعی بود و در ابتدای مطالعه دیابت، چاقی یا نارسایی قلبی نداشتند. تقریباً 11814 بزرگسال در آنالیز نهایی وارد شدند و از این تعداد، محققان دریافتند که 1366 نفر (11.56%) بعداً دچار نارسایی قلبی شدند.
برای ارزیابی پیوندهای بالقوه با هیدراتاسیون، تیم وضعیت هیدراتاسیون شرکت کنندگان را با استفاده از چندین معیار بالینی ارزیابی کرد. بررسی سطوح سدیم سرم، که با کاهش سطح مایعات بدن افزایش می‌یابد، به ویژه برای کمک به شناسایی شرکت‌کنندگانی که در معرض خطر ابتلا به نارسایی قلبی هستند مفید بود. همچنین به شناسایی افراد مسن با افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی و هیپرتروفی بطن چپ، بزرگ شدن و ضخیم شدن قلب کمک کرد.
به عنوان مثال، بزرگسالانی که سطح سدیم سرم آنها از 143 میلی‌اکی‌والان در لیتر (mEq/L) شروع می‌شود - محدوده طبیعی 135-146 میلی‌اکی‌والان در لیتر است - در میانسالی نسبت به بزرگسالان با سطوح پایین‌تر، خطر ابتلا به نارسایی قلبی 39 درصد افزایش می‌یابد. . و به ازای هر 1 میلی اکی والان در لیتر افزایش سدیم سرم در محدوده طبیعی 135-146 میلی اکی والان در لیتر، احتمال ابتلای شرکت کننده به نارسایی قلبی 5 درصد افزایش می یابد.
در گروهی متشکل از حدود 5000 بزرگسال 70 تا 90 ساله، آنهایی که سطح سدیم سرم 142.5-143 mEq/L در سنین میانسالی داشتند، 62 درصد بیشتر احتمال داشت که به هیپرتروفی بطن چپ مبتلا شوند. سطح سدیم سرم که از mEq/L 143 شروع می‌شود، با افزایش 102 درصدی خطر هیپرتروفی بطن چپ و 54 درصد افزایش خطر نارسایی قلبی مرتبط است.
بر اساس این داده ها، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که سطوح سدیم سرم بالای 142 میلی اکی والان در لیتر در میانسالی با افزایش خطر ابتلا به هیپرتروفی بطن چپ و نارسایی قلبی در آینده مرتبط است.
به گفته محققان، یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده برای تایید این یافته های اولیه ضروری است. با این حال، این ارتباط اولیه نشان می دهد که هیدراتاسیون خوب ممکن است به جلوگیری یا کند کردن پیشرفت تغییرات در قلب که می تواند منجر به نارسایی قلبی شود کمک کند.
مانفرد بوهم، M.D.، سرپرست آزمایشگاه پزشکی احیا کننده قلب و عروق، گفت: «مصرف سدیم و مایعات سرم را می‌توان به راحتی در معاینات بالینی ارزیابی کرد و به پزشکان کمک کرد تا بیمارانی را که ممکن است از یادگیری راه‌های هیدراته ماندن سود ببرند، شناسایی کنند.
Medsience