به گفته محققان، مقابله با اختلالات سلامت روان در میان بازماندگان COVID-19 باید یک اولویت باشد.
مطالعه‌ای که اخیرا توسط The BMJ منتشر شده است نشان می‌دهد که کووید-19 با افزایش خطر اختلالات سلامت روان، از جمله اضطراب، افسردگی، مصرف مواد و اختلالات خواب، تا یک سال پس از عفونت اولیه مرتبط است.
برخی از مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به کووید-19 ممکن است در معرض افزایش خطر اضطراب و افسردگی قرار داشته باشند، اما آنها تنها مجموعه کوچکی از پیامدهای سلامت روان را شامل می شوند و بیماران را حداکثر طی شش ماه ردیابی می کنند.
برای رسیدگی به این موضوع، محققان از داده‌های پایگاه‌های داده مراقبت‌های بهداشتی ملی وزارت امور کهنه‌سربازان ایالات متحده برای تخمین خطرات پیامدهای سلامت روان در افرادی که حداقل 30 روز پس از نتیجه آزمایش مثبت واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) بین مارس 2020 تا ژانویه 2021 زنده مانده‌اند، استفاده کردند.
آنها داده‌های 153848 فرد را شناسایی کردند و آنها را با دو گروه کنترل بدون کووید-19 تطبیق دادند: 5637840 کنترل معاصر و 5859251 کنترل تاریخی که قبل از همه‌گیری بودند.
گروه های کووید-19 بیشتر به گروه‌هایی تقسیم شد که در مرحله حاد عفونت در بیمارستان بستری شدند یا نشدند و اطلاعات در مورد عوامل بالقوه تأثیرگذار از جمله سن، نژاد، جنس، سبک زندگی و سابقه پزشکی جمع‌آوری شد.
محققان سپس هر سه گروه را به مدت یک سال برای برآورد خطرات مجموعه ای از پیامدهای سلامت روان از پیش تعیین شده، از جمله اضطراب، افسردگی و اختلالات استرس، اختلالات مصرف مواد، زوال عصبی شناختی و اختلالات خواب، زیر نظر گرفتند.
در مقایسه با گروه کنترل غیر آلوده، افراد مبتلا به کووید-19 در یک سال 60 درصد خطر بالاتری برای تشخیص سلامت روان یا نسخه تجویز کردند (معادل 64 مورد اضافی در هر 1000 نفر).
هنگامی که محققان اختلالات سلامت روان را به طور جداگانه بررسی کردند، دریافتند که کووید-19 با 24 نفر از هر 1000 نفر دیگر با اختلالات خواب در یک سال، 15 نفر از هر 1000 نفر با اختلالات افسردگی، 11 نفر در هر 1000 نفر با کاهش عصبی شناختی و 4 نفر در هر 1000 نفر با اختلالات خواب مرتبط هستند. هر گونه اختلال مصرف مواد (غیر افیونی).
هنگامی که گروه کووید-19 با گروه کنترل تاریخی مقایسه شد، نتایج مشابهی به دست آمد.
این خطرات در افرادی که در مرحله اولیه (حاد) کووید-19 در بیمارستان بستری شده بودند، بیشتر بود، اما حتی در بین افرادی که در بیمارستان بستری نشده بودند نیز مشهود بود.
افراد مبتلا به کووید-19 نیز در مقایسه با افراد مبتلا به آنفولانزای فصلی، خطر ابتلا به اختلالات روانی بیشتری را نشان دادند، در حالی که افرادی که به دلیل کووید-19 در بیمارستان بستری شدند، در مقایسه با افرادی که به هر دلیل دیگری در بیمارستان بستری شدند، خطر ابتلا به اختلالات سلامت روانی را افزایش دادند.
این یک مطالعه مشاهده‌ای است، بنابراین نمی‌توان علت را تعیین کرد و محققان اذعان می‌کنند که ممکن است برخی سوگیری‌های طبقه‌بندی اشتباه رخ داده باشد. علاوه بر این، این مطالعه عمدتاً مردان سفیدپوست مسن‌تر را شامل می‌شود، بنابراین نتایج ممکن است برای سایر گروه‌ها صدق نکند.
با این وجود، آنها می گویند یافته های آنها نشان می دهد افرادی که از مرحله حاد کووید-19 جان سالم به در می برند، در معرض افزایش خطر ابتلا به مجموعه ای از اختلالات سلامت روان هستند و مقابله با اختلالات سلامت روان در میان بازماندگان کووید-19 باید در اولویت باشد.
اسکات ویچ، استاد بهداشت روان در دانشگاه شفیلد، در سرمقاله‌ای مرتبط می‌گوید: اکنون تصویر واضح‌تری از تأثیرات همه‌گیری کووید-19 بر سلامت روان داریم.
با تکیه بر نتایج مطالعات قبلی، او توضیح می‌دهد که برای جمعیت عمومی، کووید و قرنطینه باعث ناراحتی گذرا (مرتبط با تهدید) شده است و افرادی که به کووید-19 مبتلا شده‌اند در 6 ماه اول یا بیشتر در معرض خطر نسبتاً افزایش اضطراب و افسردگی بودند. (اگرچه این خطر در ماه 1 بیشترین بود).
Medbay