محققان در حال بررسی نورون ها و هورمون های مرتبط با خوردن بیش از حد هستند.

خوردن یکی از بزرگترین لذت های زندگی است و پرخوری یکی از مشکلات روزافزون ما به شمار می آید.

در سال 2019، محققان آزمایشگاه Stuber در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن کشف کردند که سلول‌های خاصی در موش‌های چاق روشن می‌شوند و از سیگنال‌هایی که نشان‌دهنده سیری یا احساس سیری هستند، جلوگیری می‌کنند. اکنون به بررسی نقش این سلول ها می پردازیم.



یک مطالعه جدید منتشر شده در ژورنال Neuron در مورد عملکرد نورون های گلوتاماترژیک در موش ها گزارش می دهد. این سلول ها در ناحیه هیپوتالاموس جانبی مغز قرار دارند، مرکزی که رفتارهای انگیزشی از جمله تغذیه را تنظیم می کند.

محققان دریافتند که این نورون‌ها با دو ناحیه مختلف مغز ارتباط برقرار می‌کنند: هابنولا جانبی، یک منطقه کلیدی مغز در پاتوفیزیولوژی افسردگی، و ناحیه تگمنتال شکمی، که بیشتر به دلیل نقش اصلی در انگیزه، پاداش و اعتیاد شناخته می‌شود.

Stuber، استاد مشترک UW در بیهوشی و درد و داروسازی، گفت: "ما دریافتیم که این سلول ها یک گروه یکپارچه نیستند و طعم های مختلف این سلول ها کارهای متفاوتی انجام می دهند." او در مرکز UW برای نوروبیولوژی اعتیاد، درد و احساسات کار می کند و نویسنده ارشد مقاله بود. مارک روسی، مربی بازیگری بیهوشی و طب درد، نویسنده اصلی این مقاله است.

آزمایشگاه Stuber عملکرد گروه‌های سلولی اصلی را در مدار پاداش مغز مطالعه می‌کند و نقش آن‌ها را در اعتیاد و بیماری‌های روانی مشخص می‌کند - به امید یافتن درمان‌هایی. یک سوال این است که آیا می توان این سلول ها را بدون آسیب رساندن به سایر قسمت های مغز مورد هدف دارو قرار داد؟



مطالعه اخیر آنها به طور سیستماتیک نورون های گلوتامات هیپوتالاموس جانبی را تجزیه و تحلیل کرد. محققان دریافتند که وقتی موش‌ها تغذیه می‌شوند، نورون‌های موجود در هابنولا جانبی نسبت به نورون‌های ناحیه تگمنتال شکمی واکنش نشان می‌دهند، که نشان می‌دهد این نورون‌ها ممکن است نقش بیشتری در هدایت تغذیه ایفا کنند.

محققان همچنین تأثیر هورمون‌های لپتین و گرلین را بر نحوه غذا خوردن ما بررسی کردند. لپتین و گرلین هر دو از طریق تأثیرشان بر سیستم دوپامین مزولیمبیک، یک جزء کلیدی از مسیر پاداش در مغز، رفتار را تنظیم می کنند. اما اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه این هورمون ها بر نورون ها در ناحیه هیپوتالاموس جانبی مغز تأثیر می گذارند، شناخته شده است. محققان دریافتند که لپتین فعالیت نورون‌هایی را که به سمت هابنولا جانبی حرکت می‌کنند را کاهش می‌دهد و فعالیت نورون‌هایی را که به ناحیه تگمنتال شکمی پیش می‌روند، افزایش می‌دهد. اما گرلین برعکس عمل می کند.

این مطالعه به تحقیقات رو به رشد در مورد نقش مغز در چاقی می افزاید، که سازمان بهداشت جهانی آن را یک اپیدمی جهانی می نامد. داده های جدید مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها نشان می دهد که اکنون 16 ایالت دارای نرخ چاقی 35 درصد یا بالاتر هستند. این افزایش چهار ایالت - دلاور، آیووا، اوهایو و تگزاس - تنها در یک سال است.

Healthline