محققان دانشگاه فدرال اورال (UrFU) و دانشگاه توبینگن (آلمان) تأثیر خواب را در شکل گیری و تثبیت خاطرات ترس در حافظه بلند مدت بررسی کردند. دانشمندان علوم اعصاب کشف کردند که یک چرت کوتاه حافظه را برای رویدادهای ناراحت کننده و ناراحت کننده بهبود می بخشد، اما اثر مشابهی در بهبود حافظه پس از یک دوره بیداری نیز مشاهده شد. یافته‌های این مطالعه در توسعه استراتژی‌های توانبخشی برای کسانی که آسیب‌های عاطفی را در نتیجه اقدامات خشونت‌آمیز، عملیات نظامی یا بلایای طبیعی تجربه کرده‌اند، مفید خواهد بود. این تحقیق در مجله Cognitive Affective & Behavioral Neuroscience منتشر شده است.

تثبیت حافظه فرآیندی است که از طریق آن خاطرات از حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت منتقل می شوند. این معمولاً زمانی اتفاق می افتد که شما خواب هستید. مطالعات متعدد نشان داده اند که خواب بعد از یادگیری ممکن است نسبت به بیدار ماندن غیرفعال مزایایی داشته باشد. این در نتیجه فعال شدن مجدد خاطرات مهم اتفاق می افتد که ممکن است در رویاها نیز منعکس شود. تاثیر مثبت خواب را می توان حتی سال ها بعد مشاهده کرد.

با این حال، در حال حاضر هیچ مطالعه ای وجود ندارد که به این موضوع پرداخته باشد که آیا خواب حافظه ترس را بهبود می بخشد یا خیر. بنابراین، این مطالعه تلاش کرد تا موضوع را روشن کند که چه اتفاقی برای خاطرات ترس پس از یک دوره خواب و بیداری می افتد.



یوری پاولوف، یکی از نویسندگان مقاله، محقق آزمایشگاه، می گوید: «درک تأثیر خواب در موقعیت هایی که آسیب های عاطفی رخ می دهد برای توسعه راهبردهای مؤثر برای مقابله با قربانیان بلایا، افراد مبتلا به هراس یا اختلال استرس پس از سانحه مهم است. نوروتکنولوژی UrFU و موسسه روانشناسی پزشکی و نوروبیولوژی رفتاری در دانشگاه توبینگن.

او ادامه می دهد: «اگر متوجه شدیم که تأثیر خواب بر حافظه ترس شبیه به انواع دیگر حافظه مانند حافظه اپیزودیک (حافظه وقایع زندگی) است، پس نخوابیدن بعد از ضربه برای قربانیان مفیدتر است. در آزمایش‌هایمان، مشخص کردیم که یک چرت دو ساعته در روز، خاطرات ترس را که درست قبل از خواب آموخته‌ایم، تقویت می‌کند. با این حال، اثر مشابهی پس از بیداری مشاهده شد - تماشای یک فیلم از نظر احساسی خنثی یا یک بازی رایانه ای به طور مشابه خاطرات ترس را تقویت می کند.

قبل و بعد از خواب، شرکت کنندگان یک الگوی شرطی سازی ترس را طی کردند. دانشمند می گوید که شرکت کنندگان در آزمایش ابتدا صدای خنثی را شنیدند، و سپس همیشه با صدای بلند جفت می شد، لحن دیگری هرگز با نویز جفت نمی شد.

پس از جفت شدن های متعدد، محرک خنثی به خودی خود پاسخ احساسی به همان اندازه قوی را برانگیخت. جالب اینجاست که مردم معمولاً صدای بلند را ناخوشایندتر از شوک الکتریکی می‌دانند که اغلب در تحقیقات ترس استفاده می‌شود. مقایسه بین صداهای همراه با نویز بسیار بد و صدای دیگر - نشانه "ایمن" - به ما این امکان را داد که فرآیندهای عصبی پشت یادگیری ترس را بررسی کنیم. یوری پاولوف توضیح می دهد که ما دریافتیم که علائم عصبی یادگیری ترس پس از یک چرت زدن و به همان میزان پس از استراحت کوتاه افزایش می یابد.

پاسخ‌های مشروط به ترس توسط الکتروانسفالوگرافی قبل و بعد از یک چرت روزانه 2 ساعته یا یک دوره بیداری مساوی در 18 جوان سالم مورد مطالعه قرار گرفت. محققان اکنون مطالعه را به کلینیک منتقل می‌کنند، جایی که قصد دارند بیماران را در حالت نباتی و حداقل هوشیار آزمایش کنند تا تعیین کنند خواب چگونه بر سطح اضطراب و شکل‌گیری خاطرات ترس تأثیر می‌گذارد. آنها همچنین خاطرنشان می کنند که مطالعه بیشتر در مورد تأثیر دوره خواب طولانی تر مورد نیاز است.

Daily Health