شبکه های مغزی می توانند در موفقیت کاهش وزن نقش داشته باشند
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ویک فارست کشف کردند که دو شبکه مغزی خاص می توانند تاثیر زیادی بر میزان موفقیت یک فرد در کاهش وزن داشته باشند.
به گفته محقق اصلی این مطالعه، دکتر جاناتان بوردت، استاد رادیولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه ویک فارست، این یافته‌ها که در چاپ آوریل مجله Obesity منتشر شده است، ممکن است در نهایت به توسعه درمان‌های مبتنی بر رفتار متناسب با هدف کمک کند.
هدف از این مطالعه تعیین اینکه آیا میزان کاهش وزن پس از شش ماه مداخله مبتنی بر رفتار با اتصال در دو شبکه عملکردی (FNs)، FN1 و FN2، در گروهی از افراد مسن مبتلا به چاقی مرتبط است یا خیر. شبکه های عملکردی مغز، مناطقی از مغز هستند که به طور هماهنگ با هم کار می کنند.
در این مطالعه، 71 شرکت‌کننده که در یک کارآزمایی بالینی تصادفی کاهش وزن ثبت‌نام کرده بودند، در ابتدای کارآزمایی با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی اسکن شدند تا مشخص شود آیا FN1 و FN2 می‌توانند کاهش وزن را پیش‌بینی کنند و اگر چنین است چگونه. شرکت‌کنندگان در حالت استراحت و سپس پس از دریافت یک تکلیف غذا، اسکن شدند. در پایان کارآزمایی شش ماهه، داده‌ها برای مقایسه روابط بین شبکه‌های پایه و تغییر وزن شرکت‌کنندگان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تیم Burdette دریافت که در طول حالت استراحت، رابطه عملکرد مغز در FN1، که شامل مهارت های حسی و حرکتی است، به طور قابل توجهی با کاهش وزن شش ماهه مرتبط است. در طول وضعیت غذا، کاهش وزن شش ماهه به طور قابل توجهی با FN2 مرتبط بود که شامل خود تنظیمی و توانایی تمرکز توجه است.
دو سوگیری شبکه مغز متمایز به میزان موفقیت با کاهش وزن مرتبط است: در حالت استراحت، یک سوگیری انگیزشی حسی حرکتی برای دنبال کردن غذا وجود دارد، در حالی که هنگام پردازش نشانه های غذایی، کمبودی در شبکه کنترل اجرایی و توجه وجود دارد.
تیم Burdette دریافت که در طول حالت استراحت، رابطه عملکرد مغز در FN1، که شامل مهارت های حسی و حرکتی است، به طور قابل توجهی با کاهش وزن شش ماهه مرتبط است. در طول وضعیت غذا، کاهش وزن شش ماهه به طور قابل توجهی با FN2 مرتبط بود که شامل خود تنظیمی و توانایی تمرکز توجه است.
دو سوگیری شبکه مغز متمایز به میزان موفقیت با کاهش وزن مرتبط است: در حالت استراحت، یک سوگیری انگیزشی حسی حرکتی برای دنبال کردن غذا وجود دارد، در حالی که هنگام پردازش نشانه های غذایی، کمبودی در شبکه کنترل اجرایی و توجه وجود دارد.
بوردت گفت: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که ویژگی‌های شبکه مغز افرادی که در کاهش وزن کمتر موفق بودند، با افرادی که موفق‌تر بودند، متفاوت بود. برخی از افراد سوگیری حرکتی حسی ناخودآگاه قوی تری برای دنبال کردن غذا دارند، در حالی که به نظر می رسد برخی دیگر کمتر. در جامعه‌ای با فراوانی غذا با نشانه‌های غذا در همه جا، این اطلاعات می‌تواند به توضیح اینکه چرا برخی از افراد در برداشتن وزن اضافی و حفظ آن چنین مشکلی دارند، کمک کند.
این اولین مطالعه ای است که مفاهیم کلیدی را که در درک چاقی و پرخوری مهم تشخیص داده شده اند را به موفقیت با کاهش وزن رفتاری در میان سالمندان مبتلا به چاقی مرتبط می کند.
بوردت گفت: «یافته‌های ما بینش بیشتری در مورد مدارهای عملکردی پیچیده در مغز فراهم می‌کند، بنابراین ما اکنون درک مکانیکی از اینکه چرا افراد وزن کم نمی‌کنند، داریم. از نظر تئوری، اگر در مورد اصرارها و کنترل‌ها اطلاعات بیشتری داشته باشید، ما می‌توانیم درمان‌هایی را برای یک فرد به‌جای رفتار یکسان با همه افراد انجام دهیم.»
Healthy Me